Avontuur, deel 2

Daar zijn we weer! Allereerst hartelijk dank voor jullie spontane en positieve reacties!

Tja, waar waren we gebleven..... na een paar uurtjes te hebben bijgetukt, gingen we het guesthouse eens verkennen. Een prachtig aangelegde tuin met de meest exotische bloemen waarvan ik niet eens de namen ken. In niveaus en zoals gezegd grensde onze kamer aan een kabbelende beek, nou ja, eigenlijk meer een wildwaterbaan... Ook was er een prachtig zwembad alwaar wij, als echte celebs, werden bestormd door een aantal Indonesische meisjes en jongens die ons vroegen of zij met ons op de foto mochten (waarschijnlijk bij gebrek aan andere bleekscheten...) Tuurllijk mag dat!

Daarna heerlijk een biertje gedronken op het terras alwaar zich een kakatoe bevond in een grote kooi die steeds heel lief : kakatoea heel vragend zei (kan het stemmetje helaas hier niet laten horen). De zeer gastvrije bediening vroeg wat we wilden eten en toonde ons een lijstje met gerechten en adviseerde ons de hele kaart te bestellen. Welja joh, kunnen wij wel hebben! En dat alles voor nog geen 6 euro p.p. Even later kwam een heerlijk soepje op onze tafel. Ik hoor mijn eega al zeggen: heel goed, je moet goed vocht en zout tot je nemen met dat gezweet!
Vervolgens stonden er in no time zo'n 6 gerechtjes op onze tafel. Mooie kleine porties en de smaak was voortreffelijk. Wat zaten we te genieten samen! Tot slot nog een bordje heerlijk fruit. Toch daarna maar naar bed vanwege de verloren nacht. Om 21.15 gingen onze luiken toe om weer geopend te worden om 07.30 de volgende dag. Heerlijk 10 uurtjes weggeknord in de veronderstelling dat Jet Lag (die vervelende mevrouw) het pand had verlaten.

Na een bescheiden ontbijtje vervolgden wij onze reis richting Bogor waar wij de prachtige Botanische tuin hebben bezocht, paleis Buitenzorg, waar ook enige Nederlandse historie ligt getuige het Nederlandse kerkhofje. Prachig aangelegde tuinen met veel botanische flora en een herbarium. Echt genieten.

De reis ging verder richting Bandung omdat dat nog zo'n 5 - 6 uur rijden was. Onderweg stopten we voor een lunch in een allerliefst restaurant. Een oude en heel lieve ober hielp ons en jawel de hele menukaart viel ons weer ten deel. Superlekker gegeten met weer allerlei gerechtjes. Het fijne hiervan is dat het heel licht verteerbaar is. Nadat we betaald hadden (kostte weer geen drol) kwam de directeur van het restaurant met zijn staf, zoals het zelf noemde - een klein breed lachend mannetje met een dienblaadje met daarop 2 doosjes, naar ons toe en vroeg in het Nederlands, of we lekker hadden gegeten. En dat hadden we! Als dank voor de complimenten kregen we beiden een doosje zwarte thee die hier het meest wordt verbouwd. Zo aardig! Rond de klok van 16.00 arriveerden wij bij ons tweede hotel, nl. Cipaku. Weer een prachtig hotel omringt door prachtige flora en ook hier weer een ruime kamer. Onze arme gids genaamd Sipoul en onze nog armere chauffer Soupie hadden de twijfelachtige eer om onze loodzware koffers met de trap naar boven te sjouwen. Op de bijgaande foto zie je ons busje met rechts ervoor Silpoul - die helaas vroeger geen beugel mocht dragen met als gevolg een indrukwekkende verzameling afmeting tanden met hier en daar een missende tand en aankomende gaatjes - en links onze Soupie. Beiden erg lief en behulpzaam.

Na wat heerlijke Bintangetjes en een diner (Yvonne wil even laten duidelijk zijn dat zij een klein Bintangetje en ik een grote - overigens na de eerste deelden we gezusterlijk de groten) begon het flink te onweren en te stortregenen. Weer heerlijk gegeten en weer op tijd naar bed, nadat we eerst onder moeder paraplu echter dit keer van de portier, naar onze kamer zijn gevlucht. We dachten weer bewusteloos neer te vallen rond de klok van 21.30 maar niets was minder waar...


Na weer een bescheiden ontbijtje vertrokken we naar Tangkuban Perahu.
Een indrukwekkende krater die nog steeds een stinkende geur afgaf en nog z'n best stond te roken. Een prachtig schouwspel en hier hebben we veel foto's gemaakt. Ook hier wilden meisjes met ons op de foto! Al gauw sloot een man zich bij ons aan met een rugzak op z'n buik waar hij allerlei beeldjes en ander spul in bewaarde. Hij sprak ook wat Nederlands en begon vanalles over de vulkaan en de omgeving te vertellen. Hij bood me regelmatig behulpzaam een hand of arm als ik uit dreigde te schuiven op de losse stenen. Onze gids deed er het zwijgen toe.... Yvonne begon toen maar zelf met vragen aan Pisoul. Onderwijl vroeg onze nieuwe vriend of ik aan zijn olifante wilde snuffelen om me ervan te verzekeren dat het echt hout was. Zijn doel was dus dat ik (en hij koos instinctief het juiste slachtoffer uit) zijn buikzak helemaal leeg zou kopen want hij was toch zo behulpzaam geweest.... Wees gerust thuisbijvers, heb ik niet gedaan....

Nog even naar het hotel alvorens we naar ons volgende doel gingen. De Angklung in Bandung. Wat hebben we genoten van een prachtige show met deze bijzondere instrumenten die gemaakt zijn van bamboe en uit een soort raamwerkje bestaan waarmee geschud wordt in een bepaalde toon. Ook wij kregen zo'n instrument in de hand en hebben met zo'n 300 man liedjes gespeeld. Heel bijzonder. Ook bijzonder waren de vele kleine kindjes geweldig dansten en speelden op de Anglunks. Yvonne en mijn buurvrouwen aan mijn rechterhand - 3 jonge meiden - werden op het eind door al die kinderen de dansvloer opgetrokken om met hen te dansen. Ik heb verwoede pogingen gedaan om met 3 verschillende fototoestellen die alles vast te leggen. We hebben een superleuke middag gehad die we niet zouden hebben willen missen.

De reis terug door de stad is een ware beleving. Je kunt je dit nauwelijks voorstellen. Honderdend scooters, busjes, bussen, auto's schieten links en rechts voorbij. Je kruipt als een mier in een mierenhoop door de stad. Het is de enige weg van a naar b. Ongelooflijk.
Weer terug in het hotel lekker even gedoucht en mijn zwaar ontstoken insectenbeten (het lijkt wel of ik door een olifant ben gestoken!!) hebben we zojuist onze eerst Bintang weer tot ons genomen (Yvonne weer een kleintje maar moest van mij bijtanken vanwege het ietwat spice food) en gaan we morgen weer op reis.