Avontuur, deel 4

Die avond gingen we samen op pad in Pangadaman, op zoek naar een leuk restaurantje. De manager van het hotel - dat overigens ook een restaurant heeft - wees ons de weg naar een aantal restaurantjes en daar gingen we. Vlakbij vonden we 3 visrestaurantjes - nou ja, het waren meer kantine-achtige kamers met TL licht, en houten langwerpige tafels met lange banken erachter - waarvan we er een kozen met voor deur grote bakken met vers gevangen vis, kreeft, grote garnalen, krabben etc. etc. We kozen een mooie wit/roze vis uit en natuurlijk een pond van die joekels van garnalen. Laat maar komen dat maaltje. De vis werd gegrild op een barbecue of wat daar voor doorging en de garnalen werden geroerbakt met een heerlijke saus. Ook kregen we een bord kleefrijst en een schaaltje met groene slierten, ook wel groente genaamd. Het was heerlijk, samen met een biertje erbij. Ook hier was het weer spotgoedkoop en heerlijk toeven. Wij waren overigens de enige gasten.... Terwijl we zaten te eten kwamen er gezellig wat vierpersoonsfietsen met kerstverlichting, auto's, scooters natuurlijk en 2 hertjes langsgewandeld.

Terug in het hotel nog een biertje genuttigd en toen naar bed (we liggen hier gemiddeld rond 21.00 - 21.00 in bed). Toen begon het lieve leven. 's Nachts hoorde ik Yvonne steeds weer naar het toilet gaan en jawel hoor, aan de razzeldazzel en dat van de goeie. Van voor naar achter etc. We zouden de volgende dag een tocht naar de Green Canyon ondernemen. Yvonne dus niet. Die lag dus gevloerd in bed en moest ook niet aan eten denken. Dat kon niet in dat hotel. Ze kwamen met vanalles en nog wat aandragen maar het enige dat ze wilde was een paar stukjes papaya en pillen. Ik was zo fit als een hoentje dus vertrok ik alleen met Sipoul en Soepie naar de Green Canyon. De tocht erheen was - op z'n minst gezegd - bewogen. Een uur lang hotsen en knotsen (geen van mijn organen zaten nog op z'n plaats). Helaas was het erg druk bij de Green Canyon maar ondanks dat waren we snel aan de beurt en zat ik alleen met Sipoul en de bootsmannen op den bootje en scheurden we over het water, vlug foto's knippend van al het moois. Soupil merkte op dat ze normaliter wat langzamer vaarden maar omdat het zo druk was ging het dit keer wat sneller. De examenklassen hier krijgen voor hun examens 2 weken vakantie zodat ze stressvrij aan hun examen kunnen beginnen. Vandaar de drukte.
Omdat we door de heinreis zo door elkaar geschud waren probeerde Soepie een alternatieve route die echter leidde tot een pad van zo'n 50 cm breed, door de open velden; kortom in z'n achteruit en terug met die handel tot we belandden op het erf van een boer alwaar ik voor de eerste keer koeien zag (broodmager, zoals iedereen en alles hier) in vierkante hokken.

Bij terugkomst in het hotel was Yvonne nog niet opgeknapt en bleef in haar bed, veelal slapend. Dus ons Anke maar weer alleen erop uit. Een wandeling over het strand, dat voor het hotel lag leek een goed plan. Aan het eind, stak ik het strand over en ging door de straatjes zwerven. Oeps waar was het hotel ook als weer en belangrijker, hoe heette het hotel ook alweer. Een heleboel medeklinkers achter elkaar maar ja.... Uiteindelijk vond ik het gelukkig weer terug en badend in het zweet ging ik even op het terras bij het zwembad zitten waar de moslima's - volledig van top tot teen gekleed - vrolijk ronddartelden. Yvonne las nog steeds onder zeil. 's Avonds toch maar gedouchet en even mee naar beneden gegaan. Inmiddels stikte ik van de honger (had vanaf 's morgens niets meer gehad) dus wat bami goreng en wat groente genuttigd. We doken vroeg in bed (what's new) zodat Yvonne zich morgen hopelijk beter zou voelen..... Je voelt 'm al.... nu was 't mijn beurt. Razzeldazzel big time, overgeven het hele programma. Helaas had ik niet de luxe om de hele dag in bed te blijven liggen want 's morgens zouden wij eigenlijk een boottocht van 3-4 uur hebben. Om 05.45uur heb ik onze gids laten weten dat dat 'm niet ging worden. Alternatief: om 8.00 vertrekken naar onze volgende bestemming; een bustocht van 6 uur naar Yogjakarta. Gelukkig hebben we airco in het busje. De rit viel niet echt mee voor mij omdat ik me behoorlijk beroerd voelde. Onderweg nog antibiotica gehaald omdat ik de mijne aan Yvonne had gegeven in de veronderstelling dat ik die niet nodig zou hebben, dhuuuhhhh.

's Avonds een kleinigheidje gegeten en dat viel goed dus het ergste was weer achter de rug. Gelukkig want morgen stond een bezoek aan de Borobudur op de planning en dat is toch een van de hoogtepunten van onze reis....

Avontuur, deel 5 komt hier meteen achteraan.....